Helden

9 juni, 19.15 uur. Samen met Peter kom ik voor de 5e keer over de finish van de Alpe D'HuZes 2011. Meer beklimmingen dan ik had durven dromen, en einde van een bijzondere dag.

Om vijf uur 's-ochtends ging de wekker in Huize Pascale in Venosc. Jaap zet koffie, Peter komt wat moeilijk op stoom. Niet gek gezien de 1100km solotrip die hij net achter de kiezen heeft. We eten zwijgzaam ons ontbijt en puzzelen onze drie fietsen in de auto van Peter. Het past en we rijden tot halverwege Venosc -> Bourg D'Oisans, en leggen de laatste kilometers naar de start fietsend af. Vals plat kom ik achter, en de 20 kilo proviand op mijn rug maakt dat beide heren mij nu al los rijden.
We starten en als eerste dump ik mijn proviand bij een paar AD6-ers op één van de campings aan de route. Dat blijkt een prima constructie: ik hoef me niet druk te maken om proviand en kan tussen de beklimmingen door even etend op adem komen. Hartelijk dank en respect voor je 6 beklimmingen, Fester! 


De dagen voorafgaand aan AD6 hebben we met ons team al wat geklommen. Niet de Alpe zelf (te druk) maar een schitterende klim vanaf Venosc de bergen in. Alles draaide soepel (ok, op een last minute cassette-wissel na...) en het is leuk om als groep in zo'n schitterende omgeving wat hoogtemeters te maken. En ook meteen gezien dat heel rustig aan de beste AD6-strategie is: hartslag van meer dan 160 slagen wil ik eigenlijk niet in mijn schermpje zien.

Wachtende teammaten & overslaande ketting: stress!

Terug naar de dag zelf. Beklimming 1, 2 en 3 gaan soepel. Ik kom met Peter en Jaap in een mooi tempo naar boven, en tref teammaten Eus, Nel en Harald op de berg. Alleen afdalen is afzien: zeker na de eerste komen Peter en ik hevig rillend beneden, genoeg voor team medisch om Peter even aan te schieten. 

Trouwste supporters

Bij de derde beklimming kom ik bij de finish ook mijn vriendin & kinderen tegen, die na een kleine wereldreis hun support geven. Top!

Finish 3e beklimming: zon!

Leuk plaatje uit de cabinelift

Beklimming 4 begint voor Peter met kramp in zijn benen, en voor mij dus met ijsberen voor de massage-tent. 3 kwartier later komt hij als herboren weer naar buiten en we klimmen weer samen de 21 bochten naar Alpe D'Huez. Inmiddels wordt het zelfs lekker warm in de beklimming, heerlijk! In bocht 3 kom ik een Maarten Peeters en Margriet Eshuijs zingend tegen, eerste moment van de dag dat de doel van vandaag weer even goed binnenkomt...

Van de vele volgers enthousiaste sms-jes wat een enorme stimulans is in de uitdaging want inmiddels begint mijn lijf ook wel te protesteren. Vooral m'n rug vindt de uren in een identieke houding niet prettig, en ik laat me voor de start van klim 5 dan ook even goed masseren. Peter kijkt het geheel even aan en ligt een minuut later ook op de tafel voor wat preventief onderhoud.


En op naar de vijfde klim. Moeizaam is niet de juiste omschrijving, maar duidelijk is wel dat we al ruim 4000 hoogtemeters ik de benen hebben. Bij de finish die inmiddels Tour de France-achtige proporties heeft aangenomen gaan we dan ook samen in stijl over de streep. Eén dag, ruim 5000 hoogtemeters, en bijna 30.000 euro voor de kankerbestrijding, op alle fronten mogen we als team erg tevreden zijn.


Vrijdagavond is in het Palais du Sport het afsluitende feest. En daar zie je de echte werkers voorbijkomen: de vrijwilligers die geheel belangeloos al hun tijd investeren om ruim 4000 man veilig die berg op te krijgen. Burgemeester van Alpe d'Huez en alle vrijwilligersteams krijgen een staande ovatie, dit zijn in mijn ogen de echte helden!