Lieve mensen,
Wat was het GEWELDIG om mee te maken! Nu al weer in het ritme van thuis, maar ook nog steeds vol van alles wat ik heb meegemaakt in Frankrijk.
De reis ging prima en het chalet lag in een leuk klein dorpje met uitzicht op de bergen, heel mooi. Maandag een training afgewerkt met bochten met een stijgingspercentage van 10-12%, dus niet gering! Het ging redelijk goed, maar dinsdag lukt het voor geen meter dus besloten tot donderdag niets meer te doen. De overige teamleden en supporters (Hans en Fleur) druppelden binnen en het gezamenlijk optrekken was heel gezellig.
Woensdagavond de fietsen gecheckt door teamlid Peter die pas 's avonds was aangekomen, maar wel het meest getrainde teamlid was, dus geen probleem. Woensdagnacht was hel, niet of nauwelijks slapen met dromen van stilstand in bocht 21 en niet meer op kunnen stappen, brrr! Gelukkig werd het ochtend en konden Eus, Harald en ik nog een laatste ontbijt naar binnen werken voordat we op weg gingen naar de start. De andere 3 waren om 06.00 uur vertrokken want zij wilden vaker de berg op en hadden daar meer tijd voor nodig.
Omdat we met de auto al 3x naar boven waren geweest wisten we wat ons te wachten stond, aan de ene kant fijn maar wel reden voor ontzag voor de berg! Het ging goed! Heb gereden van bocht naar bocht, soms 2 tegelijk, en heb gegeten en gedronken zodat ik eigenlijk goed naar boven ben gereden. Tijd was voor mij niet belangrijk, ik heb genoten van het uitzicht van de mede-renners en gekletst met mensen onderweg die net zoals ik ook even bij moesten komen in de bocht. De sfeer was zo mooi, iedereen die hetzelfde voor ogen heeft, het was één grote familie en één grote verbroedering. Uiteindelijk met Margriet de laatste bochten gereden en samen arm in arm huilend over de finish gekomen. Wat een ontlading en vreugde!
Besloten het bij 1 beklimming te houden, MAAR inmiddels besloten volgend jaar weer te gaan en dan in ieder geval voor 2x (misschien wel 3x) te gaan want Opgeven Is Geen Optie!
Wat was het GEWELDIG om mee te maken! Nu al weer in het ritme van thuis, maar ook nog steeds vol van alles wat ik heb meegemaakt in Frankrijk.
De reis ging prima en het chalet lag in een leuk klein dorpje met uitzicht op de bergen, heel mooi. Maandag een training afgewerkt met bochten met een stijgingspercentage van 10-12%, dus niet gering! Het ging redelijk goed, maar dinsdag lukt het voor geen meter dus besloten tot donderdag niets meer te doen. De overige teamleden en supporters (Hans en Fleur) druppelden binnen en het gezamenlijk optrekken was heel gezellig.
Woensdagavond de fietsen gecheckt door teamlid Peter die pas 's avonds was aangekomen, maar wel het meest getrainde teamlid was, dus geen probleem. Woensdagnacht was hel, niet of nauwelijks slapen met dromen van stilstand in bocht 21 en niet meer op kunnen stappen, brrr! Gelukkig werd het ochtend en konden Eus, Harald en ik nog een laatste ontbijt naar binnen werken voordat we op weg gingen naar de start. De andere 3 waren om 06.00 uur vertrokken want zij wilden vaker de berg op en hadden daar meer tijd voor nodig.
Omdat we met de auto al 3x naar boven waren geweest wisten we wat ons te wachten stond, aan de ene kant fijn maar wel reden voor ontzag voor de berg! Het ging goed! Heb gereden van bocht naar bocht, soms 2 tegelijk, en heb gegeten en gedronken zodat ik eigenlijk goed naar boven ben gereden. Tijd was voor mij niet belangrijk, ik heb genoten van het uitzicht van de mede-renners en gekletst met mensen onderweg die net zoals ik ook even bij moesten komen in de bocht. De sfeer was zo mooi, iedereen die hetzelfde voor ogen heeft, het was één grote familie en één grote verbroedering. Uiteindelijk met Margriet de laatste bochten gereden en samen arm in arm huilend over de finish gekomen. Wat een ontlading en vreugde!
Besloten het bij 1 beklimming te houden, MAAR inmiddels besloten volgend jaar weer te gaan en dan in ieder geval voor 2x (misschien wel 3x) te gaan want Opgeven Is Geen Optie!
Ik voel me bevoorrecht dat ik heb mee kunnen doen en heb genoten van alles en iedereen, heb in het café gewerkt en 1400 maaltijden opgeschept, ben live bij Knooppunt Kranenbarg op de radio geweest en heb geweldige mensen ontmoet die zich ook onbaatzuchtig inzetten voor het goede doel.
Nogmaals: het was een GEWELDIGE ervaring en ik dank jullie die mij in wat voor vorm dan ook hebben gesteund nogmaals heel hartelijk. Het meeleven, de sms-jes, de thuiskomst met slingers, ballonnen en spandoek, het voelde als een warm bad en ik prijs me heel erg gelukkig met zoveel lieve mensen om me heen! Dank, dank, dank!!
Op naar Alpe d'HuZes 2012!
Nogmaals: het was een GEWELDIGE ervaring en ik dank jullie die mij in wat voor vorm dan ook hebben gesteund nogmaals heel hartelijk. Het meeleven, de sms-jes, de thuiskomst met slingers, ballonnen en spandoek, het voelde als een warm bad en ik prijs me heel erg gelukkig met zoveel lieve mensen om me heen! Dank, dank, dank!!
Op naar Alpe d'HuZes 2012!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten