zondag 17 juni 2012

Alpe d'HuZes, het vervolg

Alpe d'Huez, woensdag 6 juni, 7.00 uur. In Résidence Le Cristal de l'Alpe gaat de wekker en meteen kijken of de weersvoorspellingen uitkomen. Waterig zonnetje notabene, dat geeft de fietsende burger moed! Er heerst een gezonde spanning in het appartement (wat trek ik aan? is er al ontbijt gehaald?!) maar iedereen staat stipt 09.00 uur klaar voor de afdaling naar de start in Bourg d'Oisans. En voor de eerste regendruppels... Druppels worden een fikse bui en dus zijn de eerste 14km dalen geen bijzonder prettige ervaring. Koud tot op het bot en een halve centimeter remblokjes later staan we af te tellen voor de start en als door een wonder valt samen met het startschot ook de laatste regen van de dag. 
Op naar de eerste klim: Quirijn en Peter verdwijnen al snel uit beeld, ik vind een goed tempo-maatje in Joost en samen klimmen we in een kleine anderhalf uur naar de top. Vriendin Mildred neemt haar rol als soigneur serieus en vult bidons en schotelt ons een verse banaan voor. Vanwege het krappe schema geen lange pauze, op naar de afdaling met een nog behoorlijk nat wegdek. Beetje rustig aan dus, op de dinsdag al een wielrenner op het asfalt zien liggen op de Col de Sarenne (fraaie sluiproute naar Alpe d'Huez) en daar wil ik me niet bijvoegen. Benen voelen goed, op dinsdag met Quirijn al een proefklimmetje gemaakt vanaf de 'Nederlandse bocht' nummer 7 en dat ging ook al voorspoedig.
Bidons vol, windjack aan, klaar voor 20 minuten afdalen!
Joost boven op de berg uit het oog verloren, op naar de tweede klim. Draait soepel, weg droogt op en de sfeer is uitstekend. Prima sfeertje overigens ook de afgelopen dagen. De dinsdag voor de Alpe d'Huzes besteed aan het ophalen van startnummers, het regelen van de laatste kledingstukken, het stapelen van calorieën, het verkennen van de omgeving en natuurlijk het poetsen van het materiaal. Dit laatste is een niet te onderschatten onderdeel van de voorbereiding. Emmertje met sop, en heerlijk in het zonnetje de boel laten glimmen. In het poetsen vind ik een goed maatje in Quirijn, wiens lovebaby fiets op speciaal verzoek de heenreis zelfs in de auto heeft doorgebracht. 
Assistent Tekstra houdt het wiel wel even vast hoor
That's me!
Afijn, klim 2 gaat soepel over in afdaling nummer 3, en inmiddels is de weg droog en de temperatuur goed dus kan het gas open naar beneden. Ondanks het respecteren van 45km/u snelheidslimiet (...) toch in 20 minuten weer beneden aan de meet. Aan het einde van klim 3 kom ik een kreupele Quirijn aan, kort daarna gevolgd door Peter die (net als in 2011) behoorlijk last heeft van kramp. Beide gaan liever alleen verder en dus vervolg ik ook mijn weg, op naar de laatste bevoorrading door mijn lief.
Neem je m'n bidon even aan, schat?
Beklimming 4: gelukkig blijft de nek- en rugpijn uit die in 2011 de laatste beklimmingen iets minder prettig maakten. Regelmatig even rechtopzitten en even staand klimmen zorgt voor de broodnodige variatie voor de rug. Ik maak van klim 4 een leuke laatste ronde en knoop links en rechts een praatje aan en geniet voor de laatste keer van het waanzinnige enthousiasme van het publiek. Ik tref bij bocht 13 teammaatje Gertjan zittend op het asfalt aan, bij hem is de puf er even goed uit. Hij neemt de tijd en ik ga alleen verder, later hoor ik dat hij nipt op tijd zijn laatste beklimming heeft afgerond. Klasse! En dan dus de laatste doorkomst, het blijft toch heel bijzonder dat je hier even als in de Tour mag wanen. 
's-Avonds eten we met het hele team + support in een bodega (tja, je bent niet iedere dag in Frankrijk) en wisselen we verhalen uit. Het was een waanzinnige week, niet in de laatste plaats dat we dankzij vele gulle donateurs en de inzet van het team ruim 18.000 euro bijeen hebben gefietst. Ben ik daar trots op? Daar ben ik heel trots op!! Volgend jaar weer? Hmmm, 6x de Alpe op een dag is verleidelijk, dus als we volgend jaar een startplek mogen claimen op de 'lange dag' denk ik er over na...



Geen opmerkingen:

Een reactie posten