Proost!

Tja, bier en wielrennen. Blijft natuurlijk een rare combi maar aan de andere kant eindigt menig rondje fietsen-met-vrienden ook met een fikse pint. En zet de winnaar van de Amstel Gold Race traditioneel ook een biertje aan de lippen. En dat is natuurlijk een schitterend (...) bruggetje naar 'mijn' Amstel Gold.
Maar eerst even excuses. Excuses voor mijn 'mediastilte'. Geen onwil, maar zoals bijna iedereen heb ik de afgelopen maanden eigenlijk alleen de binnenkant van de sportschool gezien, en daar kan ik met de beste wil van de wereld geen lezenswaardig blog over schrijven. Maar meer buiten betekent meer nieuws!
Terug naar Valkenburg. Zaterdagochtend 5 uur: met frisse tegenzin stap ik de auto. 2,5 uur uur later sluit ik aan in de rij voor een knollenveld van die fijne Limburgse klei. Links en rechts zoeken auto's hulpeloos naar grip en onder mijn fietsschoenen verzamelt zich een indrukwekkende klomp klei. De boer komt voor de parkeerfaciliteiten 5 euro incasseren. Top zo'n start.
Bij de start sluiten Maarten en Rik zich bij Gert-Jan en mij aan. Klaar voor 150km door het fraaie Limburgse land.
En fraai is het: het weer is top en ondanks de 12.000 deelnemers valt het verkeer reuze mee. Fraaie lange klimmen als de Camerig worden afgewisseld door venijnige als de Kruisberg. Keutenberg is natuurlijk ff doorbijten, en de helft van ons groepje verzucht dan ook dat 100km ook best fijn was geweest :-)
Cauberg als leuke afsluiter en bij de finish blijken er van de beloofde 150 er 8 kilometers te zijn verdampt. Maar kniesoor die daar over valt, op naar de feesttent. Kiss-missen, bier, te harde muziek, topafsluiter dus. Benen voelen goed ondanks de sportschool-retraite, geen moment lastig gezeten dus kom maar op met die laatste anderhalve maand.