Op het moment dat ik op de pedalen ga staan voel ik m’n benen nog meer branden dan ze al deden. In m’n gedachten draai ik de laatste bocht in, waar ik het publiek en de speaker enthousiast de verschillende renners hoor aanmoedigen om de laatste meters achter zich te laten. M’n benen blokkeren bijna, en ik moet mezelf ertoe dwingen om nog even door te zetten. ‘Hooguit een minuut of acht nog!’ denk ik bij mezelf. Ik wil weten hoe lang het daadwerkelijk nog is, en ik open m’n ogen. Direct maakt het beeld van de Alpen om me heen plaats voor de saaie sportschool waarin ik me daadwerkelijk begeef. Op het paneel en de verschillende meters voor me staat in strakke rode getallen mijn resterende trainingstijd van ‘06:59’ aangegeven. Daarnaast staat een hartslag van 163 slagen per minuut, een afstand van 56,86 kilometer, 1497 verbrande calorieën en een vermogen van 290 watt. In de spiegel voor me zie ik een zeiknatte Quirijn deels mijn kant op kijken. Eén van z’n ogen lijkt door de inspanning wat weg te draaien. ‘Zo leuk is 90 minuten 290 watt trappen dus’, denk ik bij mezelf. Om die laatste paar uren durende minuten door te komen besluit ik de afgelopen week voor mezelf even door te nemen. Het maakt het geheel niets makkelijker, maar zorgt er in ieder geval voor dat ik onder het pijn in m’n benen hebben iets te doen heb.
Na de lekkere buitentraining van zondag heeft Koning Winter zijn intrede gedaan. Dit betekent nog meer binnen trainen, en veel tijd om vanaf een warme en droge plek sponsoren te werven. Dit gaat zeker niet slecht, en ik ben eenieder die reeds een donatie heeft gedaan of deze heeft toegezegd dan ook erg dankbaar. Naast de ‘eigen’ sponsoring zijn de voorbereidingen voor de teamsponsoring inmiddels ook in volle gang . De foto’s zijn besteld, en de brieven aan de verschillende zakelijke relaties zullen dinsdag de deur uit gaan. Amsterdam RAI heeft reeds toegezegd een forse donatie te doen, wat fantastisch is en hopelijk veel relaties inspireert hetzelfde te doen. De verschillende teamleden zijn daarnaast volop bezig om vrienden, familie en kennissen over de streep te trekken een donatie te doen, en ik ben dus hoopvol gestemd dat we dit jaar nog meer geld gaan ophalen dan vorig jaar.
Dit alles overwegend concludeer ik dat de voorbereidingen eigenlijk best goed lopen. Ik begin te merken dat m’n trainingsopbouw effect heeft, de donaties nemen steeds meer toe en de zakelijke sponsorwerving wordt uitgerold. Op het moment dat ik voor mezelf concludeer dat we in verschillende opzichten nog een lange weg te gaan hebben, maar we met z’n allen zeker de goede richting in gaan valt de druk op m’n benen weg. De training zit er op en mijn fysieke bijdrage voor vandaag is weer geleverd. Ik besluit die scheel kijkende kletsnatte gozer in de spiegel voor me maar snel onder de douche te gaan zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten