1e test op weg naar AD6 2012: Feestdagen hebben het vorige seizoen (en de conditie) doen vergeten

Vandaag voor de eerste keer op weg naar AD6 2012 de benen getest. M'n echte trainingsschema gaat eigenlijk pas volgende week in, maar het gebrek aan wind en neerslag kwam vanochtend dusdanig uitnodigend op me over dat ik toch de fiets maar opgeklauterd ben. Vooral omdat ik zin had om iets te doen, maar ook deels uit nieuwsgierigheid naar mijn conditie op dit moment.


Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat er na Luik Bastenaken Luik 2011 flink de klad in het fietsen is gekomen. Ik ben nog wel af en toe op de fiets naar kantoor gegaan, maar de steeds kortere dagen hebben daar op een zeker moment een einde aan gemaakt. Het dramatische weer en de drukke agenda in het najaar hebben me verder flink weerhouden van een regelmatige training in de weekenden. Ik denk dat ik in 3 maanden tijd de 1000 kilometer niet ben overschreden - iets dat in combinatie met de grote hoeveelheden feesten, partijen en recepties ongetwijfeld zijn weerslag zal hebben op mijn conditie.


Het is lekker rustig op straat als ik in m'n pedalen klik en koers zet richting Elswout. Hier sla ik linksaf richting Aerdenhout, en via de Vogelenzangseweg zet ik koers richting De Zilk en Noordwijkerhout. Dankzij de bebossing aan weerszijden van de weg heb ik weinig last van de wind, die ik hier toch pal tegen heb. Ik trap met een beschaafde hartslag van 138 - 140 in de rondte, en ik heb het idee dat het wellicht minder slecht gesteld is met de conditie dan ik verwachtte. Via De Zilk steek ik door naar Noordwijkerhout, en hier schiet ik het duingebied in. Via mooie kronkelende bos en duinpaden kom ik bij Noordwijk aan, waar ik direct rechtsomkeert maak. Met de wind in de rug schiet ik over het vrijwel rechte fietspad terug richting Langevelderslag.


Hier aangekomen voel ik me reeds verslappen, en ik ik neem maar even snel een reep. Tussen de aanzienlijke aantallen strandbezoekers door zigzag ik het fietspad richting Zandvoort op. Hier kan ik eindelijk een kilometer of 8 de benen testen, en ik ga er eens lekker voor zitten.


Geholpen door de wind in de rug schiet ik al snel over de 40 in het uur heen. Ik besluit het er eens op te wagen, en schakel op naar het grote mes. Achter draai ik 13, wat me voor vandaag genoeg lijkt. Ik draai 'm vrij makkelijk rond, tot ik plots een licht gezoem naast me hoor. Ik zie een rood met wit 'Maratone dles Dolomites'- shirt naast me opduiken, en ben direct op m'n hoede. Jongens en meisjes die deze tocht hebben gereden weten meestal waar ze mee bezig zijn. We begroeten elkaar vriendelijk, en mijn tijdelijke medefietser neemt even de kop over. Hier blijkt dat de feestdagen (en al het eten en drinken dat hiermee gepaard gaat) hun effect niet missen: ik moet bijten om zijn wiel te houden. Een heerlijk start van het seizoen (not!): niets is immers zo demotiverend als met wind in de rug uit het wiel gereden worden.


Ik ploeter mee tot Zandvoort, waar ik me excuseer dat ik geen kopwerk heb kunnen doen. "Heb jij geen kerst gevierd of zo?", vraag ik. Hij glimlacht. We rijden samen over de Zeeweg richting Bloemendaal. Vanaf het stuk waar de bomen weer aan weerszijden van de weg opduiken lijkt er stroop op het asfalt gesmeerd, en ik ben blij dat ik bijna thuis ben. Voor m'n gevoel sta ik flink geparkeerd!


De laatste kilometer draai ik op een licht verzet rustig uit, en al snel sta ik weer voor het huis. Op het moment dat ik m'n sleutel in het slot steek voel ik een warme druppel over m'n slaap lopen. Tegelijkertijd loopt er één in m'n nek. Nog geen 60 kilometer en m'n lichaam reageert al door middel van lege benen en rare dingen als zweet. Ik kan maar één conclusie trekken, namelijk dat de feestdagen hebben gedaan wat ze moesten doen: Het vorige seizoen lijkt totaal uit m'n benen, net als de conditie. Gelukkig is AD6 pas over een paar maanden!