We're in!

Het was een weg met hindernissen, maar we zijn toch definitief van de partij! Een week geleden kwam het verlossende mailtje: op de eerste koersdag 6 juni mogen we onze kunsten op de berg vertonen. Binnenkort dus hier ons nieuwe RAI-team in volle glorie en we kunnen nu onze voorbereiding ook echt opstarten!

Wel, niet, wel, niet...

...maar ook de 2e, extra koersdag bracht ons weinig geluk. Wederom buiten de boot gevallen dus. Rond 2 december vallen er nog een paar plaatsen vrij, maar deze bijzondere tombola heeft ook zo zijn uitwerking op de motivatie: lastig om je nog op te laden als je 2 maanden nadat andere teams al groen licht hebben gekregen.
Nu mijn eigen opties maar even goed bekijken, misschien de Alpe d'HuZus (één keer klimmen voor o.a. vrijwilligers) en als motard wat hand en spandiensten verrichten?

Sprankje hoop!

De organisatie van Alpe d'Huzes heeft achter de schermen hard gewerkt om de inspanning van de 7000 uitgelote deelnemers niet verloren te laten gaan. En hebben dus een extra koersdag in het leven geroepen, wat ook voor ons clubje weer kansen biedt! Komend weekend gaat men hard in de weer om alle gelukkigen die in tweede instantie toch mee kunnen doen in te lichten, dus wederom fingers crossed!

Helaas....

In 2012 zijn we niet van de partij. Uitgeloot. Kan niet anders zeggen dat het een behoorlijke teleurstelling is: stiekem ben je je toch al weer op de voorbereiding aan het verheugen met alle leuke ervaringen van 2011 nog op het netvlies en dan word je bedankt. Onze plaats wordt vast ingenomen door een minstens zo gemotiveerd team maar dat is een schrale troost: had graag de klus zelf geklaard met het nieuwe team. Ik voel het zelf ook wel een beetje als verplichting naar de enthousiaste sponsoren, familie, vrienden en collega's die ons in 2011 zo hebben gesteund.
Dus houdt het hier nu nu Team RAI Vereniging even op: wij kijken wel of er serieuze alternatieven zijn (de Mont Ventoux?) om toch ons steentje bij te dragen. Misschien hebben we in 2013 meer geluk!

Fingers crossed....

Spannende week voor ons team: na de goede ervaringen van 2011 heeft zich weer een nieuw team opgeworpen om op 7 juni 2012 zich sterk te maken voor de kankerbestrijding. In ieder geval staan Chris, Sacha, Quirijn, Jaap, Peter en Remco te trappelen om van start te gaan, alleen nog een kleine horde nemen die loting heet. 

We staan op de wachtlijst Alpe D'Huzes 2012 en deze week wordt de uitslag bekend gemaakt. Keep your fingers crossed dus voor ons!!

Materiaalreview

Voor eenieder die met AD6-plannen rondloopt en zich afvraagt hoe zijn of haar voorbereiding op te pakken: onder het kopje materiaal heb ik mijn ervaringen met de fiets, kleding en voeding op een rijtje gezet.
Qua trainingsschema's is er al veel te vinden op het internet. Zoek hier je eigen weg in, en begin vooral niet te laat met trainen. Zoek bijtijds eens wat bergen op en dan kun je meteen je eigen klimtalent testen en evt. je traingsschema (of materiaal...) wat op aanpassen. 

Helden

9 juni, 19.15 uur. Samen met Peter kom ik voor de 5e keer over de finish van de Alpe D'HuZes 2011. Meer beklimmingen dan ik had durven dromen, en einde van een bijzondere dag.

Om vijf uur 's-ochtends ging de wekker in Huize Pascale in Venosc. Jaap zet koffie, Peter komt wat moeilijk op stoom. Niet gek gezien de 1100km solotrip die hij net achter de kiezen heeft. We eten zwijgzaam ons ontbijt en puzzelen onze drie fietsen in de auto van Peter. Het past en we rijden tot halverwege Venosc -> Bourg D'Oisans, en leggen de laatste kilometers naar de start fietsend af. Vals plat kom ik achter, en de 20 kilo proviand op mijn rug maakt dat beide heren mij nu al los rijden.
We starten en als eerste dump ik mijn proviand bij een paar AD6-ers op één van de campings aan de route. Dat blijkt een prima constructie: ik hoef me niet druk te maken om proviand en kan tussen de beklimmingen door even etend op adem komen. Hartelijk dank en respect voor je 6 beklimmingen, Fester! 


De dagen voorafgaand aan AD6 hebben we met ons team al wat geklommen. Niet de Alpe zelf (te druk) maar een schitterende klim vanaf Venosc de bergen in. Alles draaide soepel (ok, op een last minute cassette-wissel na...) en het is leuk om als groep in zo'n schitterende omgeving wat hoogtemeters te maken. En ook meteen gezien dat heel rustig aan de beste AD6-strategie is: hartslag van meer dan 160 slagen wil ik eigenlijk niet in mijn schermpje zien.

Wachtende teammaten & overslaande ketting: stress!

Terug naar de dag zelf. Beklimming 1, 2 en 3 gaan soepel. Ik kom met Peter en Jaap in een mooi tempo naar boven, en tref teammaten Eus, Nel en Harald op de berg. Alleen afdalen is afzien: zeker na de eerste komen Peter en ik hevig rillend beneden, genoeg voor team medisch om Peter even aan te schieten. 

Trouwste supporters

Bij de derde beklimming kom ik bij de finish ook mijn vriendin & kinderen tegen, die na een kleine wereldreis hun support geven. Top!

Finish 3e beklimming: zon!

Leuk plaatje uit de cabinelift

Beklimming 4 begint voor Peter met kramp in zijn benen, en voor mij dus met ijsberen voor de massage-tent. 3 kwartier later komt hij als herboren weer naar buiten en we klimmen weer samen de 21 bochten naar Alpe D'Huez. Inmiddels wordt het zelfs lekker warm in de beklimming, heerlijk! In bocht 3 kom ik een Maarten Peeters en Margriet Eshuijs zingend tegen, eerste moment van de dag dat de doel van vandaag weer even goed binnenkomt...

Van de vele volgers enthousiaste sms-jes wat een enorme stimulans is in de uitdaging want inmiddels begint mijn lijf ook wel te protesteren. Vooral m'n rug vindt de uren in een identieke houding niet prettig, en ik laat me voor de start van klim 5 dan ook even goed masseren. Peter kijkt het geheel even aan en ligt een minuut later ook op de tafel voor wat preventief onderhoud.


En op naar de vijfde klim. Moeizaam is niet de juiste omschrijving, maar duidelijk is wel dat we al ruim 4000 hoogtemeters ik de benen hebben. Bij de finish die inmiddels Tour de France-achtige proporties heeft aangenomen gaan we dan ook samen in stijl over de streep. Eén dag, ruim 5000 hoogtemeters, en bijna 30.000 euro voor de kankerbestrijding, op alle fronten mogen we als team erg tevreden zijn.


Vrijdagavond is in het Palais du Sport het afsluitende feest. En daar zie je de echte werkers voorbijkomen: de vrijwilligers die geheel belangeloos al hun tijd investeren om ruim 4000 man veilig die berg op te krijgen. Burgemeester van Alpe d'Huez en alle vrijwilligersteams krijgen een staande ovatie, dit zijn in mijn ogen de echte helden!

Uitzending gemist

Heel veel reacties heb ik gekregen naar aanleiding van de NCRV-uitzending op de dag van de Alpe D'HuZes. Indrukwekkend, niet in de laatste plaats vanwege de vele verhalen die de deelnemers meenemen op de Alpe. 

Het was GEWELDIG!

Lieve mensen,
Wat was het GEWELDIG om mee te maken! Nu al weer in het ritme van thuis, maar ook nog steeds vol van alles wat ik heb meegemaakt in Frankrijk.
De reis ging prima en het chalet lag in een leuk klein dorpje met uitzicht op de bergen, heel mooi. Maandag een training afgewerkt met bochten met een stijgingspercentage van 10-12%, dus niet gering! Het ging redelijk goed, maar dinsdag lukt het voor geen meter dus besloten tot donderdag niets meer te doen. De overige teamleden en supporters (Hans en Fleur) druppelden binnen en het gezamenlijk optrekken was heel gezellig. 
Woensdagavond de fietsen gecheckt door teamlid Peter die pas 's avonds was aangekomen, maar wel het meest getrainde teamlid was, dus geen probleem. Woensdagnacht was hel, niet of nauwelijks slapen met dromen van stilstand in bocht 21 en niet meer op kunnen stappen, brrr! Gelukkig werd het ochtend en konden Eus, Harald en ik nog een laatste ontbijt naar binnen werken voordat we op weg gingen naar de start. De andere 3 waren om 06.00 uur vertrokken want zij wilden vaker de berg op en hadden daar meer tijd voor nodig. 
Omdat we met de auto al 3x naar boven waren geweest wisten we wat ons te wachten stond, aan de ene kant fijn maar wel reden voor ontzag voor de berg! Het ging goed! Heb gereden van bocht naar bocht, soms 2 tegelijk, en heb gegeten en gedronken zodat ik eigenlijk goed naar boven ben gereden. Tijd was voor mij niet belangrijk, ik heb genoten van het uitzicht van de mede-renners en gekletst met mensen onderweg die net zoals ik ook even bij moesten komen in de bocht. De sfeer was zo mooi, iedereen die hetzelfde voor ogen heeft, het was één grote familie en één grote verbroedering. Uiteindelijk met Margriet de laatste bochten gereden en samen arm in arm huilend over de finish gekomen. Wat een ontlading en vreugde! 
Besloten het bij 1 beklimming te houden, MAAR inmiddels besloten volgend jaar weer te gaan en dan in ieder geval voor 2x (misschien wel 3x) te gaan want Opgeven Is Geen Optie!

Ik voel me bevoorrecht dat ik heb mee kunnen doen en heb genoten van alles en iedereen, heb in het café gewerkt en 1400 maaltijden opgeschept, ben live bij Knooppunt Kranenbarg op de radio geweest en heb geweldige mensen ontmoet die zich ook onbaatzuchtig inzetten voor het goede doel. 
Nogmaals: het was een GEWELDIGE ervaring en ik dank jullie die mij in wat voor vorm dan ook hebben gesteund nogmaals heel hartelijk. Het meeleven, de sms-jes, de thuiskomst met slingers, ballonnen en spandoek, het voelde als een warm bad en ik prijs me heel erg gelukkig met zoveel lieve mensen om me heen! Dank, dank, dank!! 
Op naar Alpe d'HuZes 2012!

17 keer de Alpe!

17 keer hebben we de Alpe d'Huez bedwongen! En natuurlijk nog belangrijker: wat hebben we daarmee aan de Alpe d'HuZes bijgedragen? Onze teller staat voorlopig op een kleine 27.000(!) euro. Ik had een dergelijk bedrag niet voor mogelijk gehouden toen we ruim een half jaar geleden startten met ons team. Maar dankzij spontane en gulle sponsoren en donateurs hebben we een serieuze bijdrage aan de kankerbestrijding kunnen leveren. 


En uiteraard zullen we iedereen individueel bedanken maar ik wil ook nu eenieder die ons heeft geholpen met het team oprecht hartelijk danken voor jullie betrokkenheid. Naast de sponsoring was ook het aantal sms-en tijdens de klim hartverwarmend. Dank, heel veel dank hiervoor!

Uiteraard komen we later deze week nog terug op onze belevenissen in Frankrijk, dus hou ons blog in de gaten.

Volg ons ook op de berg!

Terwijl ik dit stukje tik is het nog 5 dagen, 7 uur en 50 minuten. En dan gaan ruim 4.000 deelnemers aan de Alpe D'HuZes de uitdaging aan. En dus ook team RAI Vereniging!
Zelf heb ik vandaag de laatste materiaal-puntjes op de i gezet: toch nog maar een 11 - 28 cassette (was 12 - 23) achter gestoken, windjack gezien de weersvoorspellingen (...) en nog wat sportrepen en drankjes. Stuk voor stuk niet weg te krijgen, maar het kan wel net het verschil maken tussen benen die niet meer willen draaien en toch nog een laatste beklimming.


En nu komt het allemaal aan op volgende week donderdag. En jullie kunnen ons volgen! Op Radio 2, maar vooral via de website live.opgevenisgeenoptie.nl. Tussentijden, webcams en live verslagen, alles is beschikbaar. 
Met de naam van ons team (of teamnummer 0319) of mijn teamleden kun je onze prestaties live volgen.


De teller van ons team staat inmiddels op een schitterende 25.000 euro, allemaal dankzij gulle en spontane sponsoren. Nu is het tijd voor onze tegenprestatie. Wij gaan alles geven voor jullie, maar natuurlijk vooral voor KWF. Hartelijk dank voor jullie support!

Terug naar Limburg!

Afgelopen vrijdag 20 mei dagje Limburg gepland om samen met Eus nog een keer een 'hoogtestage' te doen. Zo gezegd, zo gedaan! Na een voorspoedige reis naar Limburg parkeerden we bij Van der Valk in Urmond en vertrokken om 10.00 uur richting Valkenburg, gewapend met een plattegrond van het Van der Valk hotel. 
Al snel kwamen we bekend terrein tegen zodat we een deel van de Amstel Gold Race route van de vorige keer konden volgen. Al vroeg in de route zat daar een flinke afdaling in en toen we beneden stonden vond Eus dat we die maar eens andersom moesten doen. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, de eerste 2x lukt het mij niet en Eus wel maar de 3e keer kwam ik dan ook boven, maar wel op apegapen! 
Andere klimmers gingen een stuk makkelijker dan de vorige keer dat we er waren, dus de conditie moet dan toch beter geworden zijn. Na 2,5 uur flink gefietst te hebben (en een van de afdalingen 3x andersom gedaan te hebben!) even uitgerust in Valkenburg voordat we de Cauberg gingen beklimmen. Wist ik de vorige keer niet dat ik de Cauberg op ging en lukte het niet, dit keer ging het prima met de gedachte dat ik niet te snel moest gaan en mijn eigen tempo moest aanhouden!
Om 15.00 uur voldaan weer in de auto naar huis, met iets meer vertrouwen voor de beklimming van de berg der bergen!

Kick-Off AD6 Papendal

Vandaag naar Papendal geweest met Eus en zijn zoon. We vertrokken vanaf Bodegraven en waren al even na 09.00 uur aanwezig. Lang voordat iedereen aanwezig was hadden wij onze kleding al afgehaald voor het hele team. Op het shirt voor Isabel na klopte alles en ook alle 10 de logo's stonden er mooi op. Ook mijn vrijwilligerstaak gepland op de dinsdag (café en maaltijden uitserveren) en toen lekker koffie gedronken. Ook nog even de bijeenkomst voor de vrijwilligers bijgewoond, wat zijn er toch veel mensen nodig om alles in goede banen te leiden en ervoor te zorgen dat 4.250 mensen op 9 juni die berg kunnen beklimmen! 
Om 12.00 uur was de kick-off met nieuwe voorzitter Johan de Waal en de oude, Coen van Veenendaal. Een radio 2 verslaggever interviewde 3 van de 6 teamleden van het Team Knooppunt Kranenbarg, mensen die met kanker te maken hebben gehad of het nog steeds hebben. Een ervan hoopt in ieder geval op 9 juni 1x naar boven te fietsen, de volgende dag vertrekt hij voor een stamceltransplantatie in de Daniel Den Hoedkliniek, kippevel! 
Tussenstand tot nu toe € 13.750.000, geweldig maar niet genoeg, hard werken dus nog om nog meer binnen te halen!
Het Alpe d'HuZeslied 2x gezonden uit volle borst met Maarten Peters en Margriet Eshuys, ontroerend maar heel geweldig! CD gesigneerd gekocht voor thuis.
Ben weer blij dat ik er bij was en voel me een bevoorrecht mens dat ik wel naar boven kan fietsen, ondanks dat het heel moeilijk zal zijn en ik er ook tegenop zie. Op mijn bagagedrager zitten heel veel mensen die ik in gedachten met mij meeneem. 
Al met al zie ik er naar uit om een geweldige week te beleven in Frankrijk en bedank iedereen alvast van harte voor zijn of haar steun. Samen moeten we ervoor zorgen dat kanker een ziekte wordt waarmee we dood gaan en niet waaraan we dood gaan!

Duurtestje

Je conditie schijnt baat te hebben bij wat afwisseling. En dus tijd voor een duurtestje. Als Fries om Utens (Google dat maar even) maken we nog wel eens een familietripje naar het noorden, en dus ik het snode plan om een enkeltje Haarlem -> Sneek te doen. 

Ik ben wel redelijk van de voorbereiding dus een fietskaart gekocht en dat samen met de online fietsrouteplanner een route uitgezet van een kleine 140km. De nummers van de fietsknooppunten op mijn bovenbuis genoteerd als een soort TomTom1.0 om niet om de haverklap de Falkplan uit te hoeven vouwen en de fiets verfraaid met wat bananen.

Weer zag er goed uit en het vooruitzicht om een keertje de Afsluitdijk per fiets te doen. En het was een heerlijke tocht. Dat wil zeggen: ongeveer tot de Afsluitdijk. Het waaide niet hard maar alles was tegenwind, en dan kom je er achter dat al die windmolens in de kop van Noord-Holland daar niet voor niets staan. Kortom: waarschijnlijk door iets te weinig eten was de fut er met nog zo'n 50km voor de boeg behoorlijk uit. En dan is die vermaledijde dijk best pittig... Gelukkig kon ik nog bij een paar andere eenzame fietsers aanhaken en kon ik twee uur later me bij het verjaardagsgezelschap voegen. Uiteraard met bijbehorende sterke verhalen.

Dus de Afsluitdijk laten we maar bij deze ene keer maar het was even een goede test voor mezelf: nog meer eten en zorg voor afleiding door een fietsmaatje of Ipod. Maar weer een stapje dichter bij de AD6!

Plak deze foto op je bovenbuis en je kunt de route narijden ;-)

Tips en truuks

Zeker de wielrenners van het mannelijk geslacht wanen zich graag Michael Boogerd of Lance Armstrong en kennen dus alle ins en outs van een stevig potje stoempen al. Voor alle overige AD6-ers heeft Koos Moerenhout een rondje langs de profi's van de Rabobank-ploeg gemaakt.

Tweede Paasdag, twee rondjes Hoep

Al het AutoRAI gedoe van de laatste dagen even achter me latend hijs ik me Tweede Paasdag in het zadel om weer even bezig te zijn met fietsen in plaats van met auto's. Deze Pasen gaat de geschiedenis in als één van de warmste en daarom is mijn besluit om rond kwart over negen te gaan fietsen niet slecht. 
De warmte van gisteren blijft blijkbaar nog niet zo hangen eind april, en dat is fijn. Vanuit huis via Het Klein Kalfje naar Ouderkerk a/d Amstel. Bruggetje over linksaf, al snel ben ik de bebouwde kom uit en ruik ik de polder, tikken de insecten tegen helm en bril aan en zie ik vrij veel collega-fietsers die op hetzelfde idee kwamen als ik op dezelfde tijd. 
Maar ook dat is maar betrekkelijk, snel fiets ik alleen (zal wel aan mijn snelheid liggen) en gaat het lekker, met een stevige 37 km/u ben ik vrij snel op het zuidelijkste punt van de Ronde, iets voorbij Waver. Dan tegen de wind in (zoveel is het trouwens niet) terug naar Nes via Zwarte Kat naar Ouderkerk. Ik word niet ingehaald en heb vrij veel tegenliggers. Zoveel dat ik me afvraag of ze 'overnight' de rijrichting hebben veranderd. Gelukkig is dat niet zo. 
Na 45 minuten (15 toevoerminuten en 30 Ronde minuten) ben ik terug en kies ik de doorsteek voor de tweede ronde. Dat zou moeten betekenen dat ik 30 minuten later weer ben waar ik nu ben. Het worden er 32, de vermoeidheid in de benen in voelbaar en ik merk dat er meer getraind moet worden. Dat is dan maar het goede voornemen voor de komende weken. Nog een kwartiertje afvoerroute en 47 km verder ben ik thuis. Moe en tevreden, maar eens even een schema maken voor de komende tijd, dat zal nodig zijn. 

Voorjaar

Vorige week een nieuw fietscomputertje gemonteerd. Hartslag, cadans, hellingshoek en PC-aansluiting het zit er allemaal op. Zaterdag 9 april 2011 uitproberen bij thuisclub WVA Amsterdam op het Sloten-parcours. Door het mooie weer staan er ruim 230 man aan de start. Er moet hard gewerkt worden door de organisatie om alle rugnummers uit te geven.

Vanuit de start wordt zeer nerveus gereden, meer overleven dan rijden. De snelheid ligt steeds zo om de 48-50kmh. En dan gebeurt het toch, dat akelige geschraap op asfalt, er liggen wel twintig man op de grond.
Door de gras erlangs, de bomen beginnen uit te lopen, je ruikt het voorjaar, om nog net aan te sluiten. Het peloton wacht nooit. Een half uur later, na dezelfde bocht, weer een valpartij. Van de schrik alleen maar uitgereden. Thuis het verkeerde knopje ingedrukt, reset of zoiets, en alle data gewist.

Volgende dag revanche en op de fiets naar HSV de Kampioen. Ook hier een ongewone drukte, meer dan 150 man. Ook hier een snel begin, niemand mag weg. Paar keer meegereden met af en toe boven de 55 om amechtig in de buik van het peloton terug te zakken. Vorig jaar ging dat nog wel. Wordt er nu dan zo hard gekoerst of is dit dalende lijn? Weer een valpartij, ziet er akelig uit, maar blijkt toch mee te vallen. De benen lijken beter dan vorige week en kom minder uitgewoond over de streep. Alle data staan nog op de fietscomputer, nu nog stoeien met de software.

Wheeler Planet

Zondag 3 april ter voorbereiding van de Alpe d'Huzes een trainingskoersje gereden bij HSV de Kampioen op Wheeler Planet. Vanuit Amsterdam op de fiets erna toe gereden en prijs de stille zondagochtend langs de Ringvaart over het dijkje bij Halfweg richting het Noordzeekanaal.
Het is een voorrecht dit in gezondheid te kunnen doen. Eliterenners als Jannes Nikolakakis en oud kampioenen als Erwin Kistemaker pijnigen het peloton. Tussen de wielen valt het mee, meerijden maakt de laatste ronden met af en toe over de 50kmh zwaar. Oef, blij over de finish te rijden... Terug met de sterke Skits-renner Remco naar huis.

Trainen in Limburg

En ook Peter heeft zijn Limburgse avonturen samengevat:

Zaterdag 19 maart 2011 hebben we met ons RAI team onze eerste gezamenlijke training gedaan. Niet zomaar een vlak rondje in de de weilanden, maar in Limburg.

Vanuit Genhout hebben we een lus van de Amstel Gold race meegepakt. Na wat gemoedelijke klimmetjes reden we de Keutenberg op. Deze kuitenbijter met zijn 22% heeft al heel wat reputaties op het spel gezet. Aan het begin kwam er een raborenner naar beneden, die omkeerde en, hophophop, naar boven reed. Weer keerde hij om naar beneden. Het was Brammetje Tankink. Deze aardige klepper was lekker aan het trainen. En wij ook.

Met strakblauwe lucht de Eijserberg op, wat een uitzicht en wat een venijn op het laatst. Je bestaan vernauwt zich tot de pijn in je benen. Eenmaal boven vergelijk je vergeefs je inspanning met een ongeneeslijke ziekte.

Daarna pauzeren we in Valkenburg met een stukkie vlaai. In het lentezonnetje rijden we de Cauberg op, bij het bruggetje ben je er bijna. De nog op de weg geschilderde AmstelGold race finish van vorig jaar geeft een sprankje glorie. Via Berg rijden we op en af terug naar Genhout.

Terugblik op Limburg

Leuke van een team is natuurlijk dat je verschillende verhalen krijgt over onze hoogtemeters in Limburg. Hieronder Nel haar terugblik!

Na een voorspoedige rit naar Limburg werden Harald en ik allerhartelijkst ontvangen door de schoonzus van collega Wijnand in Klein Genhout. Na een paar biertjes en wijntjes werd het steeds gezelliger zodat we niet meer uit eten zijn geweest maar ons maal hebben gedaan met frites met zuurvlees, een Limburgse specialiteit! Nadat ook de andere collega's eindelijk gearriveerd waren, zochten we ons bed op in het prima gastenverblijf!

's Morgens ontbeten met broodjes en vlaai, daarna arriveerden de overige teamleden, Isabel, Jasper en Peter. Om 09.15 uur dan eindelijk op de fiets voor de uitgepijlde 1e lus van de Amstel Gold Race, die moest voor iedereen te doen zijn! Al snel hadden we de eerste lekke band die snel vervangen werd, en kwamen de eerste kleine klimmertjes. Best lastig!

Toen een aantal teamleden besloten toch een stukje van de 3e lus te doen, inclusief de Keuterberg, werd het niveauverschil binnen het team erg duidelijk! 22% stijging is dan ook niet echt een peuleschil en ik haalde dat in ieder geval niet. Samen met Eus en Isabel dus richting Valkenburg waar we na een tijd ook de andere teamleden weer tegenkwamen en koffie met vlaai nuttigden op een terras in het zonnetje, heerlijk! 
Toen de Cauberg en richting Klein Genhout waarna we na koffie met cake weer richting huis gingen.

Al met al viel het me toch vies tegen, dus een tandje erbij zetten is nodig!

Zijstapje

De voorjaarsklassiekers zijn weer in het land, met afgelopen weekend de aftrap met de Ronde van Vlaanderen. Mart Smeets zet dingen graag een beetje extra aan, maar hier heeft 'ie helemaal gelijk: het leukste beeld van het weekend!

Ringvaart

Heerlijk! Met dit weer wordt een paar kilometer wegtrappen natuurlijk een stuk aantrekkelijker. Vandaag niet richting de kust (daar zat ik gisteren al, maar dan bij een strandtent ;-)) maar de ringvaart als leidraad genomen. 
Eerst richting Halfweg, en daar een de rustige kant van de ringvaart richting Amsterdam. Dacht (en met mij de fietsrouteplanner van de Fietsersbond) wel de hele weg tot Schiphol de ringvaart te kunnen volgen, maar had even geen rekening gehouden met de Nieuwe Meer en mocht dus nog een extra lusje door Amsterdam Zuid maken. Via de bosbaan naar Schiphol om daar even te verdwalen. Fietspaden houden op, wegwerkzaamheden en nog meer afgesloten fietspaden, help!
Maar de ringvaart blijkt ook hier weer handig en leidt me moeiteloos naar Schiphol-Rijk, en vandaar via een tot mijn grote verrassing schitterend fietspad via Hoofddorp naar Haarlem.
De zon is inmiddels gaan schijnen en de zwarte outfit zorgt ervoor dat ik geen zonnestraal mis. Lekker op temperatuur dus en met 65 kilometer in de benen weer thuis. Conditie viel me niet tegen, maar ben er nog niet. Ook ben ik niet tevreden met de tandwielen achter, ik moet toch naar een setje met wat meer tanden om wat hogere beentempo's aan te kunnen houden. Keep you posted!

(C)auberg

Hoe ziet iemand eruit die net de Keutenberg heeft bedwongen? Zie hieronder Harald die terecht trots even op adem komt. Onder het genot van een biertje waren we door de lokale wielerhelden al voor gek versleten dat we de finale-lus van de Amstel Gold Race als oefenrondje hadden gekozen, maar dat advies hadden we uiteraard na een secondenlange overweging terzijde gelegd. En dus waren de Eyserbosweg, Keutenberg en als afsluiter de Cauberg onze scherprechters voor de dag. 

We trokken allemaal mooi gelijk op, maar aan de voet van de Keutenberg (na een blinde bocht meteen pats 22%...) bleek het toch wijs om de groep tijdelijk te splitsen. Aardig detail: terwijl wij zwoegend de top bereikten draaide Bram Tankink schijnbaar moeiteloos zijn trainingsroutine op de Keutenberg.

Maar 65 kilometers in het Limburgse land bleken een goede proeve van bekwaamheid zo ruim 2 maanden voor de Alpe D'Huzes. Wij gaan de puntjes op de i zetten (of voor Eus: de ketting nog maar eens om het voorblad ;-)) en ik ga weer meer bloggen!

Hoogtestage

Ok, hoogtestage dekt niet helemaal de lading aangezien we nog waarschijnlijk steeds ergens rond NAP (correctie: 116,1m +NAP, tegen 0,7m voor bijv. Haarlem) zitten in Klein Genhout. Maar midden in het Limburgse land dus op klassiekers als de Cauberg kunnen we 19 maart onze conditie toetsen.



Grotere kaart weergeven

Theunisse

Alpe D'Huez staat bekend als de Nederlandse berg. Wie hier (althans, in mijn herinnering) behoorlijk aan heeft bijgedragen is onze fietsicoon Gert-Jan Theunisse. Lange manen en ietwat woeste uitstraling, en vooral de anekdotes over zijn zeer bijzondere manier van voorbereiding maken hem voor mij de belichaming van het wielrennen van een paar decennia terug.


Wil je je nog eens onderdompelen in die bijzondere tijd lees dan vooral eens De fiets, de fiets en verder niets van Theunisse en Jeroen Wielaert: zoals deze recensie in NRC al bevestigd is het hele leven van Theunisse als een jongensboek. En dat hield niet op na zijn actieve race-carrière: zijn doorzettingsvermogen hielpen hem nog via een hartaanval, dwarslaesie en wat andere tegenslagen naar een bestaan op Mallorca.

Gert-Jan Theunisse, 1989

Mountainbiken en op de fiets naar het werk!

Vorige week zondag met Kees Veenhuis, onze lokale fietsenmaker (waar de Ad6 poster hangt + donatiebox staat waarvoor dank!), en nog wat andere mensen 's morgens vroeg naar Schoorl getogen voor een parcours van 19 kilometer door een mooie omgeving op de van Kees geleende mountainbike. Dat was weer eens heel wat anders dan spinnen en wat ik daar vooral leerde was dat schakelen heel belangrijk was. Te laat inschatten dat er teruggeschakeld moet worden betekent stilstand en dus vallen en meerder blauwe plekken! Al met al was het heel leuk om te doen en ik ga zeker weer eens mee.

Toen werd het woensdag en hadden collega Eus en ik afgesproken om op de fiets naar het werk te gaan vanuit Woubrugge. Tegen 07.00 uur reed hij de straat in en om 07.15 uur vertrokken we richting Ter Aar. De heenreis (Ter Aar, Papenveer, Vrouwenakker, Nes a/d Amstel, Ouderkerk a/d Amstel, Amstelveen) verliep voorspoedig en na 1 uur en 40 minuten waren we op onze bestemming in Amsterdam op de President Kennedylaan. Onze collega's waren, terecht, danig onder de indruk en foto's werden gemaakt om te twitteren. Na een douche konden we aan de slag! Eerlijkheid gebiedt dat we toch wel merkten dat we 's morgens 39,2 kilometer hadden afgelegd!

's Middags om 17.15 uur ging het weer de andere kant op, helaas was de wind toen kracht 5 en hadden we ook wind tegen. Om 19.15 uur zagen we eindelijk uit de verte de kerkklok van Woubrugge. Ik was nog nooit zo blij geweest die te zien! Enfin, 's avonds werd het niet zo laat, dat mag duidelijk zijn. Wat wel duidelijk is, is dat we aanstaande woensdag weer gaan want 'opgeven is geen optie'! 

Meefietsen tegen de wind met Remco

Fiets met me mee! En dat zonder enige inspanning, gewoon vanachter je pc. Hieronder alle gegevens van het ritje van 6 februari jl. (Haarlem - Noordwijk aan Zee vv, 7 Beaufort) via MapMyTracks. Handige applicatie (als de Nokia meewerkt tenminste...) waarmee je mijn 'gevecht' tegen de wind mee kan maken.


Klik op deze link om alles mee te maken!

Ook Rabobank pakt het groot aan

... al hebben zij met Adrie van der Poel cs natuurlijk al véél expertise in huis


Van dezelfde website een aardige impressie van de start van de AlpeD'HuZes:

Stand donaties Alpe d'HuZes nu op 14.000 euro!

De eerste reacties op onze brief van begin januari waarin wij aankondigden dat er een RAI Vereniging team mee gaat doen aan Alpe d’HuZes zijn positief. We hebben door deze brief, de collecte gedurende de Nieuwjaarsreceptie en eenzelfde soort collecte onder de deelnemers aan het persmoment van de FietsVAK in Rosmalen al een aardige start gemaakt met ons sponsorbedrag. Op dit moment is de stand bijna 14.000 euro!

Dank aan alle gulle gevers tot nu toe! Dat is mooi, maar nog niet mooi genoeg want onze ambitie ligt een stuk hoger. Naar aanleiding van die brief krijgen we ook reacties waarin wordt medegedeeld dat men ons verzoek om sponsoring helaas niet kan honoreren. We denken dat het goed is hier nog eens uit te leggen dat elke donatie –hoe beperkt van omvang ook- goed is en goed terecht komt.

Wellicht schrikt u van de bijlage met de verschillende sponsormogelijkheden die Alpe d’HuZes biedt. Het is daarom goed om nog eens aan te geven dat u daar niet gebruik van hoeft te maken, maar dat een eenmalige rechtstreekse donatie aan het team, hoe klein ook, van harte welkom is. Voor donaties en sponsoring kunt u een e-mail sturen aan Isabel Cloudt (i.cloudt@raivereniging.nl) zij kan u dan verder helpen. Met die donatie steunt u rechtstreeks het onderzoek naar kanker en draagt u bij aan de bestrijding van deze ziekte.

Windkracht 7

Pittig trainingsrondje achter de rug: windkracht 7, en die vol tegen de wind (alleen...) van Haarlem naar Noordwijk. Ik neem aan dat het qua uitdaging op de Alpe D'Huez niet veel erger wordt, was met een kilometer of 20 in het uur al tevreden.
Moet zeggen dat ik halverwege wel een goed evenwicht vond, en de wind aan zee mooi constant is dus geen last van windvlagen. 27 kilometer later arriveerde ik bij keerpunt Noordwijk aan Zee, en heb toen om mezelf te belonen exact dezelfde weg weer retour genomen. En dat is even genieten: met een gangetje van 40-50 kilometer het gemiddelde toch nog op een weinig indrukwekkend 26,1 kmh gekregen.


Iets anders: ik heb de eerste persoonlijke sponsoren binnen! Onze teller voor de teamactie staat dan al op ruim 12.000 euro maar deze persoonlijke steuntjes in de rug ervaar ik ook echt zo. Top en bedankt!

Respect!

Voor mijn collega's Eus en Nel. Voor dag en dauw door de mist 35 kilometer wegtrappen, we zwaaien ze zo weer uit voor de terugreis!

AD6 in de Volkskrant

Veel media-aandacht voor de Alpe D'HuZes: ook de Volkskrant wijdt een paginagroot artikel aan Peter Kapitein en het AD6-initiatief Understanding Life 

Je kunt het artikel als pdf nalezen in klein of groot formaat. Zeker de moeite van het lezen waard, je krijgt een goed beeld beeld van het initiatief, de besteding van de sponsorgelden en de drijfveren van Kapitein. 

Kouwepotentocht

De eerste kilometers vallen niet mee in de kou, maar gisteren toch de weg op voor een trainingsrondje van 52km. En ik moet zeggen dat Haarlem en omgeving dan veel moois te bieden heeft. Deze keer van Haarlem naar Bloemendaal, Zandvoort en dan via de duinen een heerlijk stuk naar Noordwijk aan Zee.
Heb toch nog steeds moeite om me in het begin van een tochtje in te houden: het is gewoon lekker om een beetje stevig door te trappen, maar dan kom je jezelf natuurlijk later zeker tegen. Probeer wel wat te doseren met een half oog op mijn hartslagmeter maar daar ligt nog wat werk aan de winkel qua discipline... Ben niet ontevreden met een gemiddelde van 28,1 kmh.
Weer retour via Vogelenzang (nog even onbedoeld ramptoerist in Noordwijk) om vervolgens bij de verkeerslichten in Haarlem behoorlijk te verkleumen. 
Ik heb nog een poging gedaan om het ritje met MapMyTracks vast te leggen maar dat strandde in wat technische problemen. Een volgende keer krijgen jullie alle statistieken en kun je virtueel meerijden ;-)

Boegbeeld AD6 vanavond 27 januari in Pauw&Witteman

Donderdag a.s. (27 januari 2011) is Peter Kapitein, ambassadeur van Alpe d'HuZes en Inspire2Live, te gast bij Pauw & Witteman. Er wordt in gegaan op zijn rol als kankerpatient in de totstandkoming van understandinglife en de doelen die hier nu zijn gesteld.

Afgelopen maandag was hij één van de sprekers bij de opening van de FietsVAK2011, onze vakbeurs voor de tweewielerbranche. Je kon een speld horen vallen tijdens zijn verhaal, en het leverde ons mede door zijn indrukwekkende betoog de lieve somma van € 593,50 bij de collecte aan de deur. Dank aan alle gulle gevers!


update 31/1: bij het gastenblog van Pauw&Witteman vind je een blog van Kapitein en hieronder kun je het gesprek uit de aflevering terugkijken

Vlaaienplaat

Koud geïntroduceerd in het wielerwereldje krijgen we van Aart van Tromm een stoomcursus jargon. Wat vooral bleef hangen was een duivels dilemma: double, compact of triple. Vroeger werd deze discussie in de kiem gesmoord met een verwijzing naar de echte jongens: als die met 44 tandjes vóór en 19 achter naar boven trapten dan was de keus snel gemaakt. Oude beelden laten ook zien dat het lijkt alsof de helden van weleer in slowmotion naar boven trappen. Of zoals Maarten Ducrot dat zegt: "Dat is gewoon de hele week op de 13 of de 14 op kop boren." 
Maar de komst van ene Lance Armstrong met zijn hoge beentempo maakte dat ook wij uit de wielerkast mochten komen: met een vlaaienplaat achter werd je van de paria van het peleton gepromoveerd tot een early-adapter. Toch heeft de keuze voor triple (voor de niet-ingewijden: drie tandwielen voor) of een compact (twee tandwielen, maar wel kleiner en dus lichter trappen) ons nog wel een weekje beziggehouden. En het RAI-team toch een klein beetje verdeeld. 3 man compact, 5 m/v triple is het resultaat. Bij de eerste hoogtestage zal blijken of de keuze de juiste was. Will be continued...

Slecht nieuws

Begin december 2010 zet ik op mijn actiepagina dat ik gelukkig niemand in mijn direkte omgeving heb om voor te fietsen. Hoe snel kunnen dingen veranderen: twee weken later in de auto op weg naar Tromm (notabene voor het aanmeten van de AD6-fiets) mijn zusje aan de lijn. 30 jaar en zwanger, en de diagnose borstkanker is net geveld. Poeh, gelukkig stond ik zo goed als stil in de file....
Inmiddels zit ze ook al volop in de medische molen om deze erg ongelijke strijd aan te gaan. En gelukkig is ze zelf bijzonder strijdlustig en ziet het er nu ook voorlopig goed uit. Een betere motivatie had ik me niet kunnen wensen, maar deze had ik graag aan me voorbij laten gaan...

It giet oan!

It giet oan! Zo voelde het toen we een team van collega's geformeerd hadden. Maar pas nu komt echt het gevoel, nu we al onze leden en relaties geïnformeerd hebben en de eerste enthousiaste reacties en toezeggingen voor substantiële sponsoring binnenkomen. Het verplicht ook tot consequent trainen en plannen om veel kilometers te maken. Ik weet waarvoor ik het doe: m'n vader, opa, vrienden, collega's, partners en ouders van vrienden en vriendinnen, familieleden van collega's: helaas teveel om op te noemen. Nu snel familie, vrienden en buren oproepen om te sponsoren voor dit fantastische doel!

Ze zijn er!

Na in december bij Batavus in Heerenveen de juiste framemaat te hebben bepaald en meteen de teamfoto's gemaakt kwam kort geleden de verlossende email: ze staan bij Tromm in Amsterdam klaar voor aflevering! En dat ziet er fraai uit: een Batavus Competition, Shimano Ultegra (double, geen triple maar daarover later meer...) dus een mooie start van het jaar en de echte voorbereiding. Op de teamfoto zie je de fiets nog net staan. Nu alleen nog even de pekel weg, want om deze raspaardjes meteen onder te dompelen in het zout doet iets teveel pijn. En afgelopen zondag was het moment daar: de maiden trip! Voorjaarszonnetje, geen gladde wegen meer dus gaan! Kwam er meteen wel achter dat het inderdaad aan het materiaal niet zal liggen, nu de berijder nog...