Alp d'husquash

Alp d'husquash squashen voor kwf geniaal toch?

Samen met twee toppers organiseerde ik een toernooi en dat werd mede mogelijk gemaakt door onze club "Squash Hillegom".

We hadden ongeveer 40 deelnemers die lekker tegen elkaar konden squashen.

Na het squashen konden de mensen lootjes kopen voor de loterij. De hoofdprijs was een ballonvaart voor twee personen. Een dagje varen en ook eens te laten zien hoe hoog wij als fietsers moeten klimmen om de top van de alp te halen.

Verdere prijzen, fietscomputers,een racket, onderhoudsbonnen voor de fiets, kippenbonnen,plantenbonnen, knipbeurten,bonnen van een schoonheids salon, kledingbonnen etc etc. Genoeg mooie prijzen dus.

Mooie prijzen en die wilde eigenlijk iedereen wel winnen dus veel loten verkocht.
Overheerlijke verse muffins, gemaakt door mijn collega zijn vriendin, werden voor 1 euro verkocht.

Elke deelnemer kreeg na afloop ook nog een bosje tulpen mee, want hun waren/zijn natuurlijk ook winnaars.

Mooie zonnige dag met veel leuke mensen die het naar hun zin hadden geweldig toch??
Ikke helemaal blij dat het een geslaagde dag was.

De opbrengst is 1206,20  eurie voor kwf.
We besluiten het te delen door drie zodat we allen het streefbedrag kunnen halen.   SUPER!!!

Tom tom voor de fiets gevraagd

Vandaag even lunchen bij mijn oma, Amersfoort is niet echt om de hoek, dus dat wordt een lange tocht. 's Ochtends even gekeken hoe ik daar moet komen, Mijdrecht, Hilversum, Soest, Amersfoort heen en Utrecht, Woerden, Bodegraven terug, lijkt makkelijk te vinden zou je zeggen!

Helaas zijn de wegwijzers voor fietsers in dit land niet zo goed als voor de auto! Ze denken dat je van iedere stad naar het Centrum wil, maar als je ergens anders heen wil, is het Utrecht volgens mij! Iets anders vind je niet op de borden in de steden, hoe je van Hilversum in Soest komt is een vraagteken, waarschijnlijk via Utrecht. Zelfs als je van woerden naar Bodegraven wil moet je via Utrecht, terwijl ik daar net vandaan kwam!   

Uiteindelijk na een stuk of 20 keer de weg gevraagd en 165 km achter me gelaten, lekker gelunched bij mijn oma en weer thuis gekomen. En dat met maar een 20 km omrijden ten opzichte van Google Maps. Een mooi rondje dus maar uiteindelijk hadden mijn benen graag 20km minder gehad!

Proost!

Tja, bier en wielrennen. Blijft natuurlijk een rare combi maar aan de andere kant eindigt menig rondje fietsen-met-vrienden ook met een fikse pint. En zet de winnaar van de Amstel Gold Race traditioneel ook een biertje aan de lippen. En dat is natuurlijk een schitterend (...) bruggetje naar 'mijn' Amstel Gold.
Maar eerst even excuses. Excuses voor mijn 'mediastilte'. Geen onwil, maar zoals bijna iedereen heb ik de afgelopen maanden eigenlijk alleen de binnenkant van de sportschool gezien, en daar kan ik met de beste wil van de wereld geen lezenswaardig blog over schrijven. Maar meer buiten betekent meer nieuws!
Terug naar Valkenburg. Zaterdagochtend 5 uur: met frisse tegenzin stap ik de auto. 2,5 uur uur later sluit ik aan in de rij voor een knollenveld van die fijne Limburgse klei. Links en rechts zoeken auto's hulpeloos naar grip en onder mijn fietsschoenen verzamelt zich een indrukwekkende klomp klei. De boer komt voor de parkeerfaciliteiten 5 euro incasseren. Top zo'n start.
Bij de start sluiten Maarten en Rik zich bij Gert-Jan en mij aan. Klaar voor 150km door het fraaie Limburgse land.
En fraai is het: het weer is top en ondanks de 12.000 deelnemers valt het verkeer reuze mee. Fraaie lange klimmen als de Camerig worden afgewisseld door venijnige als de Kruisberg. Keutenberg is natuurlijk ff doorbijten, en de helft van ons groepje verzucht dan ook dat 100km ook best fijn was geweest :-)
Cauberg als leuke afsluiter en bij de finish blijken er van de beloofde 150 er 8 kilometers te zijn verdampt. Maar kniesoor die daar over valt, op naar de feesttent. Kiss-missen, bier, te harde muziek, topafsluiter dus. Benen voelen goed ondanks de sportschool-retraite, geen moment lastig gezeten dus kom maar op met die laatste anderhalve maand.

Een gekookt paasei

Siberische toestanden, zo laten de laatste weken zich het beste omschrijven. Belachelijke kou, abnormale wind en bijna permanente gladheid hebben het voorjaar van menig wielerliefhebber flink op de kop gezet. Regelmatig hoor ik mede Alpe D’HuZessers hun zorg uitspreken over de totaal bevroren voorbereiding. Een zorg die mij niet vreemd is. Immers, ook ik heb nog bar weinig buitenkilometers kunnen maken. En dat allemaal door Koning Winter, de klootzak…

Een kleine maand geleden leek het goed te gaan. Het kwik tikte een aantal dagen de dubbele getallen aan en de terrassen vulden zich langzaam met mensen met veel te grote zonnenbrillen. Synchroon aan deze ontwikkeling vulden ook de fietspaden zich langzaam met fietsliefhebbers. Onder hen was ik.

Maart was nog maar net om de hoek komen kijken, of mijn fiets en ik reisden weer samen naar kantoor. De eerste week maart konden we zelfs drie keer gezamenlijk naar buiten. Dit leek de aftrap van de ideale buitenvoorbereiding te worden. Echter: als iets te goed lijkt om waar te zijn, dan is het helaas ook vaak te goed om waar te zijn. Net als in dit geval. Na de derde buitentraining kletterde de witte zooi weer lustig uit de lucht, de fietspaden gevaarlijk en onbegaanbaar makend. Op het moment dat de gladheid zich terugtrok, kwam er een permanente windkracht 1000 het fietsfeestje verstieren. En dus vond ik mezelf de laatste weken vaker dan mij lief was terug in de stinkende, donkere, saaie, zuurstofarme sportschool. Vloekend, uiteraard.

Heb ik dan helemaal niets kunnen doen? Dat niet. Ik heb per week zo’n drie binnentrainingen kunnen afwerken. Ook ben ik dus drie keer naar buiten geweest. Eén keer om in Zandvoort op m’n bek te gaan door sneeuw die daar nog bleek te liggen, één keer om van m'n fiets gereden te worden door een stel asociale senioren en één keer om heerlijk op m’n good old Koga (de Cannondale was naar de fietsendokter) door de duinen te zoeven. Echter, door de lage temperaturen beperkten deze buitentrainingen zich tot maximaal 1 uur en drie kwartier. En dat is niet voldoende om straks 13 uur lang op de fiets te kunnen zitten. En dat is wel voldoende reden voor lichte paniek.

Gelukkig was daar Tweede Paasdag. De dag dat alles beter werd. De dag dat de wind nog immer continu de nok van het dak testte, maar tevens de dag dat het droog en niet glad was. En er dus buiten gereden kon worden. En zo geschiedde.

Warm aangekleed en voorzien van muts, lange handschoenen en overschoenen reed ik vanochtend de straat uit. Via Overveen, Bloemendaal en de Santpoorten vond ik mezelf snel oog in oog met het kanaal terug. Even overwoog ik via de sluizen noordwaarts te gaan, maar de bulderende wind blies dit plan snel uit m’n hoofd. Oostwaarts werd het, richting de Westpoort.

In de luwte van de dijk viel de wind nog mee, maar in de Westpoort bemerkte ik hoe hard het tekeer ging. Bulderende, rollende luchtgolven deden mijn snelheid met regelmaat onder de dertig duiken, en opnieuw vroeg ik me af hoe ik in godsnaam straks zes keer die berg op moet. Gelukkig komt ook aan al het slechte een einde en mocht ik bij Halfweg uit de wind draaien. Zonder in details te treden, kan ik zeggen dat er weinig bezigheden zijn die zo’n heerlijk gevoel geven.

Bij Halfweg werd ik geconfronteerd met de eerste wegopbreking van de dag. De Lijnderdijk lag dicht en er zat dus niets anders op dan door te steken naar Boesinghelieden. Hier aangekomen draaide ik oostwaarts om zo weer koers te zetten richting de ringdijk. De brommer in de verte deed het domme plan bij me opkomen om hierheen te rijden, waarna ik al snel voor het eerst boven m’n omslagpunt aan het ploeteren was. Dit ging wel gepaard met het heerlijke gevoel van mezelf snel in zijn wiel terugvinden. En was het dus waard.

Bij Schiphol-Oost draaide ik zuidwaarts, om vervolgens de benen te strekken. In de verte zag ik twee andere fietsers, wat me uitdaagde om hierheen over te steken. Met een flitsbare snelheid (windje mee, niets mis mee!) reed ik erheen, waarna ik besloot meteen door te trekken. Tot mijn spijt lukte het me niet om de mannen af te schudden, dus ik besloot maar net zo lang met m’n elleboog te wapperen tot ze mee gingen rijden. Het gevolg was dat we al vlug bij de Kaag waren. Een snelle blik op m’n computer leerde me dat we het stuk van Schiphol-Oost tot de Kaag met een gemiddelde van 44,3 in het uur hadden afgelegd. Mijn paniek over de bevroren voorbereiding nam direct significant af.

Bij de Kaag kwam ik voor een minder aangename verrassing te staan. Anders dan ik gehoopt had, draaide de wind namelijk niet met mij mee. En dus mocht ik met windkracht zes in het gezicht koers zetten richting het noorden. De mannen uit m’n eerdere treintje waren in geen velden of wegen meer te bekennen, dus ik kon niets dan in m’n eentje de strijd aangaan met de bulderende wind. Iets dat ik onder veel inwendig gevloek maar accepteerde.

Bij Hillegom aangekomen werd de wind me echt te veel en besloot ik een windluwere route te kiezen. Ik stak mijn geboortedorp door, waarna ik via de Vogelenzangseweg koers zette richting huis. Gekookt en wel kwam ik bij Elswout uit, alwaar ik de laatste honderden meters nog even tegen de wind in moest ploeteren. Flink naar de kloten stond ik binnen enkele minuten voor m’n huis, tevreden over m’n eerste echte buitentraining.

Ik kan niet zeggen dat ik er al ben. Verre van zelfs. Wel kan ik zeggen dat m’n conditie me niet tegen valt. De vieze, donkere, stinkende sportschool is zo verkeerd nog niet, naar het blijkt. En ook al zit ik nu als een gekookt paasei dat werkelijk tot niets meer in staat is thuis: ik heb een stuk meer vertrouwen in een goede afloop op 6 juni dan ik vanochtend had.

Lus 3 van de AGR

Vanochtend op pad dus naar limburg om een stukkie te fietsen en hoogte meters te pakken.
Oke wielen uit de fiets en in de wielentas. De fiets op de achterbank. Tas mee met douche spullen en fietskleding.
Eerst nog even tanken 60 eurie ging erin. En hup 2,5 uur in de auto toeren en daar was ik dan weer in limburg.

Het mooie van de Amstel experience is dat er een kleedruimte is om je om te kleden. Je kan dus met je gewone kleren in de auto in plaats van het hele stuk in de auto met je fiets kleding aan. En je hoeft dus ook niet in de auto om te kleden.
Als je klaar bent met fietsen kan je daar ook even lekker douchen en weer je gewone kleren aan zodat je dus niet met vieze kleren in de auto zit.

Er zijn drie vast uitgestippelde routes, lus 1 75 km , lus 2 113 km en lus drie 79 km. Ik heb een garmin met navigatie en de routes kun je downloaden en op de garmin zetten.

Wel vervelend is dat je nog niet ff lekker een stukje gefietst hebt om warm te worden meteen BAM de cauberg op moet.
De geulhemmerberg is ook een knaller van een berg (heuvel) die komt op 5 km van de start.
Het zou overigens een graad of zes zijn volgens mij telefoon, MAAR dat was het dus niet he!! gewoon nul graden en het was koud vooral als je een afdaling afgaat brrr.

Welke beklimming heb je nog meer?
De Bemelerberg, De wolfsberg, De Loorberg ook een vervelende hoor zo'n twee kilometer klimmen.
De gulpenerberg dat is er een uit de categorie gvd haha ik geloof iets van 14%.
De kruisberg, ook zo een niet te verwarren met de eyserbosweg. De kruisberg lijkt er behoorlijk veel op en is ook ongeveer net zo zwaar ( vind ik).
De eyserbos weg, een kraker waar de spieren toch behoorlijk kunnen klagen haha.
De Fromberg, niet eens zo een zware berg maar wel na de eyserbosweg. Gewoon een lange en toch wel een vervelende slopende klim op dit punt gaat de conditie meetellen.
De Keutenberg, tja wat moet je zeggen. De eerste meters zijn 22% en is dus niet normaal zwaar en daarna moet je nog een stukkie van 12% ofzo pff eigenlijk een gvd berg haha.
Volgens mij zijn dit wel de klimmentjes die er in zit.

De opmaak,
Volgens de garmin 76 km gefietst in een tijd van 3:18:25. Kon het rapper waarschijnlijk wel er waren veel opstoppingen ivm het opnieuw asfalteren van de wegen. 1115 hoogte meters gemiddeld 22.9 km/u en maximaal 56.1 km/u ( ook de max kon sneller maar ik daalde wat rustiger ook ivm  het slechte wegdek en de kou).

Conclusie,
Het was weer heerlijk!! volgende keer mag de temperatuur wel omhoog want het was koud echt koud brr.
Over twee weken is de amstelgold race en dan moet ik 150 km fietsen door dit landschap en dus ook deze bergen, heb er zin in!!

oja de foto is van de eyserbosweg als je goed kijkt zie je het fiets pad. Slecht weer koud en dus geen heldere scherpe kiek maar toch.