Verslag Dion

De afdaling 3.30 uur

De wekker gezet om 2:30 snachts, gekke werk.
Om half vier was de gezamenlijke afdaling naar de start. Middenin de nacht dus. Het was donker en koud.
21 bochten dalen in het donker achter twee motoren best wel gaaf. Wij reden pal achter de motoren en als je naar boven keek zag je alleen maar fietslampjes.

De start

Beneden aangekomen in het dorp was het afwachten op het startsein.
Om 4:30 hoorde wij een kanonschot en dat was het startsein. In groepen mocht je naar de berg.

En wij mochten rijden, eerst door het dorp daar waar er al een hoop mensen stonden te klappen voor ons.
Het was erg indrukwekkend om zoveel mensen daar al te zien en je toe te juichen. (4:50 uur)

5:00 door de start en op naar de eerste klim. In het donker de berg op.

Ik had mij voorgenomen rustig aan te beginnen. De tip van diverse mensen was dus ook ga niet te hard van start.

Bocht 21 is zo'n beetje 12-13 procent en daar ging mijn hartslag naar de 158. Rustig aan dacht ik maar langzamer trappen kon ik niet anders kreeg in mijn pedalen niet rond.
Mijn gedachten was tja de eerste paar bochten dus 158 ach het zal wel wat minder zwaar worden. Nee dus constant was mijn hartslag 150-160 tot de top.

Eerste beklimming zit erop in 1:40 uur 

Op naar de tweede keer.

De afdaling ging een stuk vlotter dan achter de motoren maar wat was het koud.
Klappertanden en bibberend zo koud was het. Ik had een jasje en nog een windjack aan maar koud was het.

Beneden aangekomen stonden mensen klaar met een deken, zo'n dikke groene legerdeken. Ik was dus aan het klappertanden en er kwam een mevrouw naar mij toe en vroeg of ik ook een deken wilde.
Ik zei "nee, dank u" en ik dacht hup die berg op en krijg het vanzelf warm.

Halverwege de klim werd het lichter buiten en ik keek even naar het dal en mooi!!
Door het wolken dek kon je het dorpje nog net ontdekken.

Ook de tweede klim hield ik mijn hartslag in de gaten. Weer zo rond de 150-160.

Eenmaal boven gekomen stonden daar de meiden mij op te wachten met verse bidons.
Audrey en jelka.
De meiden zeiden allebei je gaat te snel!! oh dacht ik dat is niet goed. Ik wil immers mijn doel bereiken van 4 beklimmingen dus de volgend moest maar iets langzamer.

de tweede klim 7:23 start en boven om 8:58.

Derde klim.

Ik wilde proberen om dus iets langzamer te fietsen. Ik wilde immers niet de man met de HAMER tegen komen.

Al gauw kwam ik er achter dat echt langzamer niet echt lukte. Ik kwam niet in een lekkere cadans dus bleef ik maar mijn hartslag in de gaten houden.
Als ik onder mijn omslagpunt blijf dan gaat het goed was mijn visie.

Ik begon wel te merken dat ik geen eten en drinken meer binnen kreeg. Onderweg deelde ze bouillon uit waar zout in zit. Je zweet enorm als je klimt en zweet is zout. Als je geen zout tot je neemt word je ook flauw en schiet het niet echt op.

Eenmaal boven gekomen was ik op,klaar,moe etc etc.
Ik besloot om even en pauze in telasten, even bijkomen.
En uurtje rust doet het altijd goed en ik had er nu drie gehaald en hoefde er nog maar 1 om mijn streven van 4 keer te halen.

start klim 9:47 en einde 11:27

het doel bereikt.


Heerlijk even een uurtje rust genomen. Het deed me goed.

Ik besloot om rustig aan te doen en af en toe te stoppen om foto´s te maken.
Genieten hoort er ook bij en mijn doel was bereikt, ik ging voor de vierde keer omhoog.





Super gaaf was de aankomst bij bocht 0. 
Het was al mooi weer aan het worden en er waren veel mensen op de been.
Ik fietste door een mensen massa die alles en iedereen aan het toe juichen waren.
Het was net de tour de france, een meter was er nog over om te fietsen en links rechts mensen die de naam scandeerde. Wat een ervaring. Iedereen had het zelfde doel, gedachten etc. hup die berg op je kan het.
Door de menigte fietsen en de wave links rechts pfff wouw.

Ik kan niet zeggen dat het laaste stuk vanzelf ging maar het hielp wel.
Over de finish gekomen had ik geen tijd meer om de zesde keer te halen. Ik nam daardoor ook weer een uurtje rust. Ik was ook al aardig op kan ik zeggen en het was toch wel heerlijk een uurtje rust.
Missie geslaagd vier keer en nog tijd zat over om er nog een uit te persen dus...... 

Het toetje
De viede keer gehaald en nog tijd over. Het was half vier smiddags. De temperatuur was rond de 30 graden in het dal en boven rond de 23 graden.

Ik besloot om weer een uurtje rust te nemen. Ik kon qua tijd toch geen zes keer halen, want de laatste keer dat je omhoog mocht was om zes uur. Als ik dus meteen weer door was gegaan was ik waarschijnlijk om 18:00 uur boven.

Het uurtje rust deed weer wonderen. Ik besloot om als toetje nog eenmaal, de laaste maal, aftedalen naar het dal. De vijfde keer was begonnen.

In diverse bochten waren bandjes aan het spelen en dj's plaatjes aan het draaien, wat echt voor een super sfeer zorgde. Bij een aantal bochten werden er natte sponzen uitgedeeld zodat je even kon afkoelen. De verzorging was echt heel goed.

Het was een soort feest stemming met muziek, maar toch met een lading. Kijk je op diverse fietsen zie je foto's van mensen, kijk je naar shirts ook weer foto's. Bij de finish huilende mensen over de streep etc etc.

Zoveel saamhorigheid maak je weinig mee. Iedereen wilde het zelfde dat de lopers/ fietsers de eindstreep zal halen. En dat merkte je aan alle kanten.

De vijfde keer klimmen en keek om mij heen. 
Ik zag mensen met de fiets aan de hand de berg op strompelen. 
Zo moe gestreden en eigenlijk onverantwoord toch de laatste keer omhoog gaan. En dat alles om zoveel geld op te halen voor het doel. 

Ik kon gelukkig nog redelijk meekomen, kon gewoon op de fiets blijven zitten en rond trappen. Ik richtte me weer op mijn hart slag en klom de berg op.
Onderweg toch even rust genomen in een paar bochten even de hartslag omlaag brengen. Het was ook heerlijk om even de spanning van de benen af te halen.
Ik was echt kapot ik kon niet meer, kreeg ook af en toe een zetje.
Stoempen en bikkelen op de pedalen. Afzien tong op de grond op het asfalt. Zo gingen de laatste bochten.

Nog eenmaal bocht nul door de mensen massa. Die je toejuichten je naam riepen, zetjes gaven er door heen schreeuwde. Nog eenmaal onder het viaduct door. Nog eenmaal langs de rotonde boven bij het hotel aan het einde rechtsaf en daar was hij dan.
 De FINISH vlag.

De vijfde keer onder de finish door.
Joehoe heerlijk ik was klaar en ook helemaal stuk. Ik zag Audrey bij de finish mij toe juichen en die was ook zo blij en trots.

Ik wil iedereen nogmaals bedanken voor de steun en donaties en het vertrouwen in mij. In het bijzonder Audrey, die als ik aan het trainen was er alleen voor stond.
Tijdens de tocht,  jelka en audrey die de verzorging voor hun rekening namen. Die de hele dag de app op hun telefoon in de gaten hield zodat ze wisten waar wij waren en weer ze ook weer terug gingen op de afgesproken plek.

Quirijn, bedankt voor het overhalen om mee te doen. 


Dan de vraag:  volgend jaar weer?

Nee was het antwoord! Een hele mooie ervaring en super gaaf om de berg te beklimmen.
( alleen geen zes beklimmingen dus......)